Cisza...

Praca dyplomowa oddana, podpisana przez promotorki, w końcu !! :) W sumie mam 62 stron. Więc mam z głowy pisanie pracy licencjackiej, a obrona? hmm prawdopodobnie w lipcu, ale może jeszcze zmienić, bo bałagan na uczelni jest.

Musiałam projekty z koleżanką zrobić i potem zdawałyśmy ustny egzamin, który polegało na wylosowaniu 3 pytań i dodatkowe pytania dotyczące projektów. Asystentka była z nami, była nam potrzebna, ponieważ profesor miał wąsy i niewyraźnie mówił, więc nic jego nie rozumiałam co mówił, koleżanka tak samo. Więc asystentka nam pisała co powiedział profesor ;)) Ale egzamin został zaliczony ;)

Na razie nie myślę o studiach magisterskich, tylko myślę o przeprowadzce, jakoś tak chcę być przy boku kochającego faceta cały czas.. Oczywiście tam podejmę studia magisterskie. Mam mętlik w głowie jeśli chodzi o specjalizacje.. no nic, mam czas, nie chcę myśleć o dalszych studiach.

A teraz "CISZA". - film https://www.youtube.com/watch?v=2RiaEpK8kko&feature=youtu.be

Słyszące osoby nie znają "całkowitej ciszy". Nawet w ciszy coś słychać, lekki szum, dźwięk zawsze jest. Kiedy zdejmę aparat to "pustka" w uchu, nie słyszę szumu ani żadnego dźwięku. To jest dla mnie cisza ;)

Jeszcze mogę powiedzieć, że cisza to ma dobre i złe strony ;) Jakoś nie mogę wyobrazić sobie cały czas słyszeć normalnie w dzień i noc.. 

Dobre strony:

-w nocy można spać spokojnie, nikt nie przeszkadza..

-można wyciszyć się w hałasie

-odpocząć od dźwięków

-skupiać się na jednej rzeczy, np głośne dźwięki przeszkadzają w nauce

-po prostu lubię ciszę ;)

Złe strony:

-nie słychać co kto do mnie mówi

-nie słychać sygnałów niebezpieczeństwa

-nie słychać wołania

-nie słychać muzyki, tylko wibracje

-nie słychać piękno natury

-na pewno bez dźwięków jest trudniej żyć !!

Dlatego mam implant ślimakowy, który mogę wybrać momenty ciszy i momenty dźwięków. Większość czasu jestem otoczona dźwiękami ;) Szukają komórki macierzyste, które odzyskają naturalny słuch.. Popieram to!! ale ja jakoś boję się poddać się takiemu zabiegowi.. może za późno na nowe przyzwyczajenia ? Zaakceptowałam siebie taka jaka jestem, lubię ciszę.. Ale na pewno byłoby mi łatwiej żyć, gdybym normalnie słyszała.

Cieszę się, że podjęłam decyzję o implantacji już w dzieciństwie.. Bo wtedy łatwiej i szybciej się przyzwyczaja do nowych sytuacji niż dorosłemu człowiekowi.. Jak sobie pomyślę, że gdybym była głuchoniema przez całe życie i w tym wieku podjąć implantację, to chyba bym się bała iść na operację i zrobić implant, żebym słyszała.. Tak samo jak z komórkami macierzystymi..